Bu hafta Salı günü okuldan teyzesi almıştı erkenden. Akşam 8'e doğru ablam getirdi eve oğlumu. Gece uyumadan önce bitiverdi yanımızda o akşam. Uykuya dalmadan önce oradan oraya attı kendini debelendi. Tam artık uyudu diye düşünürken;
-Baba bana döner misin, gel bi sarılayım sana seni çok özledim dedi. Sol kolunu açtı minik göğsüne koca babasını yatırdı. Hemen ardından bana;
-Anne sende gel diyerek sağ kolunu açtı beni de sağ göğsüne yatırdı.
İki koca kafanın O'nun minik göğsünde yatması 1-2 saniye sürdü tabi. Sonra hemen,
-Açılın azıcık çok sıkıştım deyiverdi.
Sabahları mesaim bu kadar erken başlamasa keşke. Okula bırakırken O'nu bende olunca, (işe geç kalmak olmasa) günüm daha güzel geçiyor. Ama erkenden evden çıktığımda güne oğlumla başlamamak daha buruklaştırıyor beni.
Oğlumuza 2 sene misler gibi bakan Cici annesi ve Kadir dedesiyle çekildiği bu resmi koymak ise ayrı bir mutluluk. Bir gün bile tereddüt etmeden gitmiştim işe o zamanlar. Şimdi ise 2. çocuk fikrinde beni en çok düşündüren detaylardan birisi. İznim bitince kime bırakacağım sorusu olmasa....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder