H²'im uyudular. Ancak oturabildim, gece yarısı oldu. Ütüyü ve ütülediklerini topla, çamaşır as, ayak tırnaklarını ne yaparsam yapayım kestirmeyen oğlumun tırnaklarını uyurken bir çırpıda kes, ortalığı topla, kuzumun çantasını hazırla derken zaman uçtu gitti yine.
İşten dönerken ne yemek yapacağım diye düşünürken, yine imdadıma yetiştin. Canım sevgilim, arkadaşım, sabah hazırlanırken bir çift küpe çıkardın, işteyken öyle salına salına taktım. Eve geldiğimde bir gül ile karşıladın ama o gülü bana kuzum verdi. Sonra da yanağıma kelebek kondurdu. Bütün bunlar 5.yılımız içindi. Hepsinden sonra, oğlumuzda tabağındakileri bir güzel bitirince, sanki kendi karnım doymuş gibi bir ara ağzıma kulağıma varmışken, yukarıdaki resimi gördüm. Tam karşımda biz ve pembe gül, keyfime keyif kattı. Sana hangi şarkının nakaratını söylerdim hep, o deli dolu günlerimizde; "Ben aşkı yalnız sana yakıştığı için severim, bana da yaşattığın için sevgilim çok teşekkür ederim". bu emin olmak duygusu beni mutlu eden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder