21 Ekim 2010 Perşembe

Üzeni yolla...

Balım, yanında olmayı isterdim ofis yerine... Şimdi evdesin Sarp, Teyzen ve Babanlasın. Oh içim bir rahat ki. Eve gidince beni bekleyen de; ev mis, yemekler şahane... 

Ben bu şarkıyı her dinlediğimde nedense! 23 yaşındaymışım gibi, çocuksuz, sevgilimsiz günlerdeki gibiyim  sanki,  kavak yelleri başımda efil efil sanki, şarkı yeni olmasına rağmen o yıllardan kalma gibi. Ama her dinlediğimde beni mutlu ettiği kesin. O deli dolu günlere götürdüğü de kesin.  

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...