Saat 2'de babası okula bıraktı. Evden çıkarken. Öptüm, başarılar diledim. Saat 4'de bizde okulda olacağız dedim. Koşa koşa gitmiş okula. Hadi baba servisi kaçırırım demiş.
Oğlumuz okulda son provasını yaparken biz evde hazırlandık. Çıkmadan önce bir kare.
Yolda giderken. Neden bu kadar heyecanlandığımı hala bilmiyorum.
Perdenin açılmasını beklerken. Hakkıcım özellikle bu resmi koydum. Sonunda güzel poz yakalamışım dediğim anda senin muziplik yapacağın tutmuş. I'm so sorry darling... :)
Ve perde açılır. İlk 6 yaş çıkar ama anne daha onları izlerken ağlamaya başlar.
Canım oğlum, bu tarifi olmayan bir mutluluk...
O rolünü icra ederken, ben belli etmemeye çalışarak ağlarken...
Minik elin emeği...
Gösteri bittikten sonra koştu koştu yorulmadı...
Öyle çok istedim ki çok karemiz olsun oğlumla gösteri çıkışında. Elbise giy demişti ya. Öyle özendim ki. Tek elimi tuttuğu an. Yanımda zor yürüdü. Kıpır kıpır. O'da heyecandan yerinde duramadı.
Elini tutmaya ve yanında durmaya çalışırken....
Akşam oldu. Önce teyzesine uğradık. Sonra babasıyla park ve eve dönüş. Saat 22:30 a kadar zor dayandı. Uyumadan önce;
-Anne çok yoruldum bugün, gösteri uzun çok uzundu anne...
Uyudu. Bu gece oğlumuzun gösteride yaptıklarından konuştuk babasıyla. Mutlu oldum. Çok şükrettim. Dua ettim. Az önce mutfakta gözümün önüne geldi sahnedeki halleri yine gözlerim ıslandı.
Kendine düşeni çok güzel yaptı. Ama 6 yaşın yaptıklarını yine gösterdi bu gece. Belli ki aklı kalmış. Eminim ki o hareketleri yapmayı istiyordu. Hepsini ezberlemiş çünkü. Nedense bende hep bir üst sınıfımdakilerin yaptıklarını merak eder, hatta ders kitaplarını en ince ayrıntısına kadar okumaya bayılırdım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder