13 Mayıs 2010 Perşembe

Keşke dememeyi çok isredim..


Keşke demeyi istemesemde diyorum.. İşte geçridiğim 10 saati seninle yaşamayı, kahvaltını hazırlamayı, öğlen yemeğimizi birlikte yemeyi, uykundan önce seninle kudurmayı, yemeklerimizi yapmayı, oynarken kendi kendine konuşmalarını kaçırmamayı dilerdim. Bugün senden ayrı kalmamın ileride sana sağlayacağı faydaları,  ayrılığımızın verdiği üzüntü ile kıyaslamıyorum. Çünkü  üzüntü işin duygusal kısmı. Bazen mantık daha dik tutar insanı ayakta. Sende böyle ol emi akşım. Akşamları yetmiyor bize 3 saat topu topu 3 saat. Neyi sığdırsak, atlamasak da sen her gece mutlu, biz de huzurlu uyusak. Sığmıyor oğlum haklısın sığmıyor. Bana yaptığın nazlarında, gece uyanmalarında, zaman zaman öfke nöbetlerinde hepsinde haklısın. Ben sana çalışmak zorundayım, senin istediğin ve ihtiyacımız olan herşeyi alabilmemiz için para gerekiyor dediğimde "ben vavi ayaba istemiyoyum anne" diyorsun. Vazgeçiyorsun biz hariç her şeyden.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...