Öyle böyle unutmayayım diye bir kaç cümle

Bu sabah babası okula bırakırken sarılmış öpmüşler birbirlerini tam ayrılacakken Çağan;
-Baba sen varken sana sarılıyorum, ama annem varken anneme sarılırım....

(Inga ınga diye bağırmak istiyorum desem. En azından sabah- akşam çocuğumu okuluna bırakacak ve alabilecek bir işte yada bu seviyede bir işte çalışsaydım. )

Geçenlerde arabada kocacığım camı kapatırmısın dedim arkada Çağan kucağımda yatarken. Bir kısık öfkeli ses ile gözlerime baktı ve;
-Anne senin kocan benim, büyüyünce ben olucam kocan"

(Vay be ne rakabet yaşanıyor bizim evde)

5 yaş yıl sonu gösterisi

Sonunda bir yıl sonu daha geldi, yaşadık ve bitti. 3-4  yaştaki gibi, aynı heyecan ve hüzün, mutluluktan akan gözyaşları, gurur, şükür, dua...

Az önce öyle daldım da düşünmelere. Hani her anne-babada vardır, evladının icra edeceği mesleği içten içe ister, hayal eder. Hatta hayatını buna göre tasarlamaya bile kalkışabilir. 

Çok korksamda etkilemekten çocuğumu, benimde var tabi hayallerim sakladığım köşelerde.

Mesela O'nun ileride heykeltraş olduğunu düşündüm de bir an bir garip mutluluk kapladı içimi.

Aaaaa bir de astronot hayalim vardı değil mi? Hani bu dünyadaki herşeyden sıyırmış kendini, her bişeyin nasıl küçük olduğunu çoktan fark etmiş, ufkunu açmış evrene. Vay be amma olur.

Bugünlerde tarifsiz herşey

Bugün ne güzel bir gündü değil mi oğlum. Baban yanımızda kanepede öyle uyuyakalmıştı. Biz seninle o oyun, bu oyun derken nasıl da akşamı etmiştik Pazar günü. Havanın tüm kasvetine rağmen, evimizin hemen tepesindeki o gri bulutlara rağmen,  nasıl kendimi huzurlu hissetmiştim o gün. Ne güzel şimşekleri izleyip, yağmuru beklemiştik seninle. Sonra sapır sapır yağan o yağmurun sesini dinlemiştik beraber.

Yüzüne bakmaya doyamadığım yavrum. İyi ki varsıni iyi ki oldun ve iyi ki doğdun. Haftasonu yıl sonu gösterin yine ne güzeldi. Sen çıktığında nasıl da heyecanlandı, ağladı yine annen. Fotolarını en kısa zamanda yüklemek dileğiyle.

Babasıyla Denizcilik fuarına giden, ilk kez adına yaka kartı düzenlenen minikim. Hani büyüklerin o boğucu dünyasından...