Uzaktan kumandalı araba almaya gittik, onun yerine ufak bir cip beğendin aldın, anne-baba arsızlığından olsa gerek, bir tane daha araba alabilirsin senin için daha paramız var dedik. Sen de iştemem anne iştemem dedin almadın. Bu kanaatkarlığın biz mutlu eden.
Balkon masasında resim yapacaktık, sonra masayı boyamaya başladık. Sen istedin baban çizdi ben çizdim, rakamları görünce anne bu ne bana öğyetiymişin dedin, arabanı, trenini, gemiyi, uçağı çizdi baban...
Bizim hayalimizdeki evimiz. Arabalarımız her eve nüfusunca araba bu ne bonkörlük oğul...
Hala oğulları Arda-Tuna, peki bizde oldukları sürece ben seni gördüm mü? Hayır... Hep oynadın koca adam gibi, yaşıtlarınmış gibi..Yatağımda yatabiliyşin, arabamı kullanabiliyşin, bigisayakta oynayabilirisin dedin hep, paylaştıkça mutluluğumuz artar dimi akşım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder