Bu haftasonu,ilaç içmekten yorulan bedenimi dinlendirirken sessizlik oldu bir an evde, cır cır böceğim ötmez oldu, sana bakayım diye geldiğimde, kapıdan bakınca sessizce geri dönüp makinayı alıp çektim resmi. Kara çalım uyumuş, kuzucumda uyumak üzere. Her fırsatta babana böyle sarılasın var farkındayım. Az önce seni uyuturken aklıma geldi. Daha yaşında bile değildin, anne sütü ile beslendiğin zamanlarda bir ayağınla hep babana bir çalım atardın. İlk gördüğüm anda çok şey vardı ya kafamda, iyice donuklaştım düşünemez oldum. Öğrencilik yıllarımda yazılıda kompozisyondan kopya dağıtan ben 1-2 cümle kurmayı beceremez oldum. Ya yaşımın artık 3 ile başlıyor olmasından ya da tembellikten, az okumaktan az düşünmekten. Kuzucum, pamuk oğlum, pek direndin odanda uyumamak için. Sana kalsa gece 12'yi bulurdun. Ama anne kararlı, slogan belli "saat 10 yatağa kon" Baban vicdan yapmadığı sürece ağlamalarına anne seni tatlı tatlı uyutucak masallarıyla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder