Gün gitmek bilmiyor. Kendimi yiyip bitirdiğimden midir bilmiyorum. Sabah tam kapıdan çıkıyordum ki, sesi geldi içeriden. "Anne gelirmisin bişey söylücem" Servisi kaçırırm oğlum dedim. Çıktım aceleyle. Yanına gitmemiş olmam kemiriyor işte. Sonra aradım. "Sen bişey söylicektin anne ben değil" dedi. Hepsi bahanesi. Sarılacaktı sadece, ben öpecektim onu koklaya koklaya. Hiçbir zaman çalışan anne olmayı istemedim zaten. Hala da istemiyorum. Ama kanaatkar da değilim. Sadece hep dua ediyorum. Bu seçimin ileride bize bişeyler katmış olması için. Götürdüklerinden, kaçırdıklarımdan fazlası olsun diye. Bu düzen yanlış. Artık ne kadınlar anneliğini yaşayabiliyor, ne evlatlar çocukluğunu. Evlerimizde herkes ağır işçi. Sabah 7'lerde o minik bedenlerde yollarda. Soğuk, sıcak, kar kış demeden.
Son cümlem ise bu duruma tek kelimeyle Çağan'ın da söylediği gibi; Saçmalık!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder