Herşey sabah alarm çalarken oğlumun uyanmasıyla başladı. Saat 06:51.
Yarım saat kadar bana sarıldı, sarıldı, sımsıkı bırakmadı. İşe gitme dedi, seni çok sevdiğim için ağlıyorum dedi.

Ve şimdi sanki dipsiz bir kuyu...

Bazen diyorum hayatın merkezine kendimi fazla mı koyuyorum.

Ben çok değerliyken, aslında bir o kadar da değersiz miyim bunca nicelik arasında.......