Sonbahar;

Yazdan kalma bir gecelik ile nevresime sıkıca sarılarak uyumaya başladıysam güz başlamış demektir benim için. Hele sabahları işe giderken ki o serinlik yok mu, her sabah mutlu eden.

Her şey Çağan'ın geçen hafta  akşam evde çok heyecanlı bir şekilde sesini koca koca  yaparak okulda izlediği Karagöz ile Hacivat'ı anlatmasıyla başladı. Aman nasıl eğlenmiş, nasıl beğenmiş bitemedi anlatması. O taklit yaptıkça biz güldük. Hemen google amcaya sordum İzmir'de nasıl bulurum diye. Oyuncak Müzesinde her cumartesi 15:00 da gösterisi varmış. Ablama da haber verdim. 2 kardeş civcivlerimiz ile çıktık yola. Çağan ve Sarp çok heyecanlı tabi. Trene bineceklermiş ya nasıl bir muhabbet aralarında.  5 saatten fazla 3 çocukla sokakta kalmak yorucu da olsa, netice; hepimiz keyif aldık.