Bugünlerde bol bol yazıyor. Elinde kalem hevesi tavan yapmış durumda. Kendi adını heceliyor, şarkıları yazıyor kendince. Kulak çöplerimizden şekiller yapıyor resimlerini yine kendi çekiyor. Ben de bir telaş ki, seneye okul öncesine başlayacak ya inşallah, odasına masa düşünüyoruz babasıyla şeklini değiştiriyorum odanın kafamda durmadan. Haftasonları geç saatlere kadar uyuyoruz. Oğlumuzun erkenden uyanma halleri yok artık. Güya bayramda erkenden kalkacaktım. Yatak sıcacıktı hele uyandıktan sonra oğlumun pamuk sıcacık yanaklarına sarılıp tekrar keyif yapmak herşeyden güzeldi.

Çok kısmetli bizim oğlan. Haftasonu nevresim almaya gittim tül perde hediye ettiler yanında bir de. Hem de Mc Queen'li. Görünce bayıldı. Yeni çarşafları varya çok hevesli.

Bana ise bir haller oldu. Geceleri çok zor uyuyorum. Ne kadar yorgunda olsam bir şey dürtüyor işte. Depremler, gördüklerim çok işledi içime, yastığa başımı koyunca sapır sapır dökülüyorlar. Her konuda en kötü senaryoyu anında beynimde kurmakta üstüme yok.

Hele fotoğraflar bir facia. Makinada da sorun var sanırım. Hiç güzel değil, hatta felaket. Aşağıda yeni aldığım kerlentin fotosuna baktım da, bu kadar basit bir kare ancak bu kadar kötü çekilebilirdi herhalde.