Öğrencilik hayatım boyunca genelde sevilen, uslu bir öğrenciydim. Çok sevdiğim öğretmenlerim oldu. Platonik duygular beslediğim, neredeyse her genç kız/delikanlının başına gelen evredende geçtim. Öğretmenin insan hayatında çok önemli bir yeri olduğu malum. Geleceğimizin şekillenmesinde anne-babadan sonra en büyük etki yine öğretmenlerindir. En iyi iki arkadaşımdan biri öğretmen. Kayınvalidem ve kayınpederimde öğretmen. Öğretmenlik hakkında tecrübeyle sabit olmasada yakınen tanık olduklarımdan ötürü epey fikre sahibim. Çok sabır isteyen, sorumluluğu çok ağır bir meslek olduğu kesin.
Çağan kreşe başladığında 3 yaş öğretmeninden başlayarak saydığımda şimdi 3. öğretmeninde 5 yaş grubunda. 6 yaşa geçmek için çok sabırsız. Her sene bir üst yaş grubuna geçtiğinde hemen adapte oldu. İşte bu noktada bütün emek öğretmenlerinindir. Oğluma kattıklarının yanında birgün içerisinde benden daha fazla vakit geçirdikleri, emek verdikleri gerçeğini hep yüreğimde taşıdım. Biz şanslıydık. Umarım tüm eğitim hayatı boyunca hep böyle rahat iletişim kurabildiği öğretmenleri olur oğlumuzun.
Günlerdir ne yapsam diye düşünürken bir anda ahşap kutuları peçete ile kaplayarak her bir öğretmenimize hediye etme kararını aldım. Çağan'a bahsettim hafta başında. Eve tüm malzemelerle gelince çok heyecanlandı. Birlikte boyadık kutuları önce. Tabii oğlum 2. kutuda hevesini alıp işi tamamiyle bana bıraktı. Son 2 gecedir 1:30 dan önce uyuyamadım 24 Kasım'a yetiştirmek için. Bu sabah babasıyla birlikte verdiler hediyeleri. Telefonda duyduğum sıcacık teşekkürler yetti bana.
Hani öğrenciyken kalem açardık ama sadece uçlarını toz halinde, sonra parmağımızla o boyalardan alıp boyama yapardık. Geçen akşam tek tek açtım her renkten. Küçük oğlum nasıl şaşırdı nasıl mutlu oldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder