Sonunda bir yıl sonu daha geldi, yaşadık ve bitti. 3-4 yaştaki gibi, aynı heyecan ve hüzün, mutluluktan akan gözyaşları, gurur, şükür, dua...
Az önce öyle daldım da düşünmelere. Hani her anne-babada vardır, evladının icra edeceği mesleği içten içe ister, hayal eder. Hatta hayatını buna göre tasarlamaya bile kalkışabilir.
Çok korksamda etkilemekten çocuğumu, benimde var tabi hayallerim sakladığım köşelerde.
Mesela O'nun ileride heykeltraş olduğunu düşündüm de bir an bir garip mutluluk kapladı içimi.
Aaaaa bir de astronot hayalim vardı değil mi? Hani bu dünyadaki herşeyden sıyırmış kendini, her bişeyin nasıl küçük olduğunu çoktan fark etmiş, ufkunu açmış evrene. Vay be amma olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder