Öyle tatlı cümleler kuruyor ki son zamanlarda. Gece uyku öncesi dil çözülmeleri de aynen devam ediyor. Resmen çenesi düşüyor oğlumun. Dün gece en az 1 saat konuşmuştur. Yatıyor gözler kapalı uyudu galiba derken hoop kalkıyor "anne biliyormusun" ile başlayan bir cümle. O'nu dinlemeyi o kadar çok seviyorum ki, anlatıyor anlatıyor bazen bilerek sorular soruyorum öyle tatlı tatlı konuşmaya devam etsin diye.

Bu kardeş mevzusunda ilk günler çok heyecanlıydı. Şimdilerde haftada bir aklına geliyor desem abartmış olmam. Kendi için endişeleniyorda ufak ufak. Dün gece yine uyku öncesi :)

-Anne babaannem burada olunca babaanneme , ananem gelince ananeme bırakırız kardeşimi biz gideriz değil mi?

-Nereye gideriz oğlum?

-Gezmeyeeee

-Ama ananne ve babaannen her zaman bizimle değiller.

Yüzü düşüverdi hemen.

-Teyzene bırakırız O, hep İzmir'de dedim.

Gülleri açtı yeniden. Babası da gelsinmiş "Üçümüz gezmeye gidelim bazen anne sadece üçümüzzzz."

Canım yavrum, elbet hatalarımız olacak seni büyütürken olduğu gibi. Kardeşin doğduktan sonra  da olabilecek. Ama elimden geldiğince bilinçli davranmaya çalışacağım. Senin  endişelerin çok tabii ve yerinde. Ama onlar da geçecek. Hep beraber alışacağız inşallah yeni döneme. Sen büyüksün cümlesini hiç kullanmamayı hayal ediyorum mesela. Büyükte olsan  çocuksun çünkü.
Havalar çok bunaltıcı, iş sıkıcı... Bir an önce izin vaktinin gelmesini istiyorum.