Günlerimiz çok yoğun. Çok şey sığdığından değil, duygular çok yoğun olduğundan. Üçümüzde ikinci çocuk fikriyle yaşamayı öğreniyoruz bir yandan yoruluyoruz. Benim beden yorgunluğum bir yana. Uzandın mı 10 dk da geçer.

Aklımı kemiren onca şey var. 

Ya Çağan'a ne demeli O da endişeli. Şimdiden bu fikre alışmak O'na zor geliyor farkındayım. Dün gece dedi ki uyumadan hemen önce;

"Bana köpek alacağız ya anne, ben köpeğimle oynayacağım gezeceğim. Siz babamla bebeğe bakarsınız yorgun yorgun! Al bana, al babasına kapak işte.

Zor günler gelecek, tatlı, telaşeli ama zor...