Çocuğumun ana sınıfı ile birlikte okul hayatına başlamış olmasına alışmaya çalışıyorum en çok bugünlerde. Alışmaya çalışıyorum çünkü akşam 7 ye doğru evde olabilen bir anne olarak O'nunla 2 saat vakit geçirebiliyorum hafta içi. Saat kollarını iki yana açtığında uyuması gerekiyor çünkü. 21:15 uyku vakti. Öyle dmişler okuldan. Anne bak daha tam açmadı kollarını az daha var diyor bazı akşamlar. Zaten 21:00'de yatağımızda oluyoruz. Yemekten sonra hiç bişey yapmıyorum. Sadece oyun oğlumla, banyosu da var derken uçup gidiyor o kısacık vakit.

 

Geçen haftasonu 10 Kasım'da okuldaydık sabah erkenden. Korodaydız oğlumuz. Tam 15 yıl sonra bir okul bahçesinde tören merasimi. Hormonlarım zaten tavan. Sirenler çalarken, ana sınıfı sahneye çıkarken hep aktı yaşlar gözümden.

 

Bir de kardeşimiz var değil mi bizim. Tatlı tatlı, ufaktan hazırlıklar yapıyorum, yapıyoruz. Şimdilik aldığım her şeyi beşiğin içine gelişigüzel koyuyorum. Beşiğini, yeni aldığımız dolabı babasıyla oğlum birlikte kurdular hep. Herşeye sil baştan bir kez daha başlayacağız.