Günlerimiz

Günlerimiz birbirinin tekrarı. Eve döndükten sonra yemek, mutfak toplama derken 8'i geçiyor saat. Sonrasında da Çağan'la geçiyor tüm vaktimiz. Bize çocuklar, anneyle&baba ya da anneli baba diye sesleniyor. Spor yaptırıyor, yatak odasında güreşiyor, müzik açıp dans ettiriyor, otopark yapıp, arabalarıyla oynatıyor. Bazen düşünüyorum bizden sıkılıyor mudur diye. Anne-babasıda olsak kendi yaşıtı gibi davranamıyoruz ki her zaman. Bazen sıkıldığını hissediyorum. Neyse ki haftasonu kuzenleri Sarp ve Sudeyle vakit geçirecek.  Şu sıralar bizsiz hiçbirşey yapmamaya başladı. Birtek Sünger Bop ve Avatar'ı izlerken bize ihtiyaç duymuyor. Ki biz yanında değilsek bazen sesleniyor nerdesiniz diye.

Sabahları uyandığında gözleri çok yanıyormuş öyle dedi geçen gece. "Siz giyinip işe gidin anne, ben de uyanınca kendim giyinip okula gideyim, kapıyı çalayım okula gireyim nasıl" diye sordu bana.

Sıcacık yatağından kalkmak zor geliyor biliyorum, bu küçük bedeni her sabah saat gibi kurup uynadırmakta hak değil ama en iyi seçenek bu olunca böyle oluyor. 

Spora başladım 3 hafta önce. Başarıyla 2 hafta tamamlayayımda öyle yazarım diye düşünmüştüm. Grip olduğum 4 gün dışında aksatmadık hiç. Kilo verme gibi bir gayretim yok. Ama başladıktan sonra ne boyun nede omuz ağrısı kaldı. eve dinç gidiyorum. Yemekten sonra külçe gibi yığılmıyorum. 4 ay devam edeceğiz. 1 saatlik arada da olsa kendim için bişey yapmak iyi geldi.  

Haftasonu yağışlı geçecekmiş, dileğim bol yağmurunla, berekette getirmesi.