Benim de çok eğlendiğim bir oyunumuz var bizim. Bir gece uykudan yine ! dili dolanırken anlatmaya çalıştığı şeyden farklı birşeyler söyleyince ben de aynısını yapmıştım çok gülmüştük. İsmini de oğlum koydu, şakalaşmaca. Bazı geceler "hadi anne şakalaşmaca oynayalım" diyor.
Uzanıyoruz yatağa, önce O başlıyor,
-Tabi tabi araba duvarda uçtu,
-Yok yok bir elin nesi var iki elin sesi,
-Tabi tabi gözlerim mor oldu benim,
-Yaa tavandan su damlıyor, ..................
şeklinde birbirinden alakasız cümleleri sırayla söylüyoruz. Oğlum her söylediğimin ardından bir şaşırıp bir gülüyor ben de onun söylediklerine.
İnsanoğlu garip varlıklarız biz. Şimdi annem bizde ya, rahatlığın dibine vurmak üzereyim. Kimse yokken, ütüyüde yapıp yerleştiren ben, her seferinde biri ütülese de öyle hazır olsa diye gözetlediğim çamaşırları annem dün bitirmiş, bu defa da yerleştirmek zor geliyor. Tembelliğin hemen de nasıl dibine vuruyoruz. Alışmaya da bu kadar meyilliyiz.
Ve bu sabah uyandığımda birden aklıma şu geldi; ben 2-3 gündür oğluma hiç canımınnnnnnn caaaanııııı diye haykırmadım.
Buradan bağırıyorum Çağan evdeki gibi hem de "canıııımınnn canııııııııııı yaaaaaaaaaaavvvruuummmm"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder