Neden mi bu resmi seçtim? Az resmimiz varmi bizim bekar günlerimizden. Digital dünyaya da geçmemiştik henüz. Bu en sevdiğim belkide. Daha 1 aylıktı aşkımız. Bu günlerimizden geldi aklıma. Bir de yanındayken ayaklarımın hep yerden kesiliyor olması, kendimi güvende hissediyor olmam. Nasıl da prensestim ben. Ne yemekler yapardı baban bana oğlum. Hoş şimdi de yapıyor da. O zamanlar farklıydı. Elele sokaklarda yürümek şimdiki gibi hissettirmiyordu. Aşıktık, her gördüğümde onu midemin hemen üstünde bir kuş kanat çırpardı. Şimdi şükretmek var o kuşun yerinde.
Sanki tek aşık bizdik birbirimize. En yakışıklı benim sevgilimdi.(hep öyle olacak ya) Of bir çalımlı yürürdüm ki beraberken. Alışverişe giderdik, O benden daha dikkatli bakar reyonlara seçer getirirdi. Hele bir gece canım dondurma istiyor diye mesaj attım, gecenin o köründe dondurma getirmemiş miydi.
Güvendikten sonra aşk öyle güçleniyor ki, öyle hiçte kök falan salmasına gerek yok. Güvenemiyorsan yıllar geçse de değişmiyor ki. Hayat bana sevdiğim insanı geçte olsa getirdi. O zamanlarda hep derdim ya sevgilime; çok geç tanıdım seni....................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder