Vicdan...

Şu anne babaları anlamak ne zor şey değil mi? oğlum.

Haftasonu sana olmadığı kadar çok bağırdığım için özür dilerim,

O minik yüreğine fazlasından üzüntü koyduğum için özür diliyorum,

Ben kızdıkça sen gözlerini düşürdükçe seni anlamadığım için de özür diliyorum,

Sen yetişkin olmak ne demek bilmiyorsun, haklısın. Oysa ben çocuk olmayı biliyorum, benim daha anlayışlı olmam gerekiyordu.

Bak evimizde tam 3 dk önce senin sesin yankılanıyordu, ağlayan sesin,

-Ağlamamı durduramıyorum durduramıyorum, ağlıyorum.....

diye diye ağlıyordun biraz önce. Bak şimdi sessizlik var sesinin yerinde.

Sana hiç haketmediğin halde, içini çeke çeke uyumana sebep olduğum için çoookk özürdiliyorum.

Resimler bu geceden;

-15 sene sonra etamin çalışması. Orada burada görüp özendiğim,

-Oğlum Sünger Bop izlerken. Öyle keyifleniyor ki,

-Bu haftasonu  Cumartesi günü Hakkım'ın doğum günüydü ya... Cuma akşamından yaptım kurabiyeleri. Sonuç fiyasko... Cumartesi gecesi herbirimiz ayrı köşelerde uyuya kalmışız. Sıcak ve yorgunluktan. İyi ki Hakkı gece uyandı da yerlerimize geçtik. 

Doğum gününe dair duygularımı günler öncesinden not etmiştim. Öyle duygular taşınca. Başka bir sefere yazmak üzere... Şuan hiç aşık kadın hallerinde değilim çünkü. Hala aklım Çağan'da...