Ramazan Bayramı 2011

Çocukluğumda bayram;

Sabah erkenden uyanarak kahvaltıdan sonra bayramlıklarımızı giymekti. Babam hepimizi yaş sırasına göre sıraya dizer, önce annem babamın elini öper, sonra küçükten büyüğe el öpme ritüelimiz vardı. Ve bayramın 1. gününden başlayarak akrabalarımızı gezme turlarımız.

Halam'ın evinin her köşesine ayrı gözle baktım bu bayram. Fark ettim ki, duvardaki resmi, telefonun altındaki danteli, koltukların yeri, kitaplığındaki ansiklopedilerin yeri hiç değişmemiş. Benim için en az 20 senelik gördüklerim. Halamın 50 yıldır evli olduğunu düşünürsek evinde yarım asırlık bir yaşanmışlık var.

Önce Bursa'ya sonra İzmit'e gittik. Bayramdan çok yeğenim Kerem'in babasıyla birlikte İngiltere'ye gidişinin heyecanı, teleşı ve mutluluğu vardı. Kerem'e dair çok şey var yazılacak aslında. Ama ben tek bir resimle özetlemek istedim. Kerem sadece 6. sınıflar 1. si değildir. Kerem, ananesinin, babanesinin dedesinin, halasının, teyzelerinin ve anne-babasının  ilk çocuğudur, yeğenidir ve torunudur. İlk okul 1. sınıfta başladı dereceleri. O, doğduğunda 19 yaşındaydım. Bursa'da boylarımız ölçtük bayramda tam 6 cm uzun benden. Hayat diyorum yine. Kerem'i kucağımdan indirmediğim günler of dün gibi.  Hep başka bir bağ oldu aramızda mavi kral ile.

Beren'im bir büyü hele. Bişeyler yazmaya kalksam sana dair tek bir kelime var aklımda. Mız mız mızz anneci.

Oğlum çok mutluydu huzurluydu. Bunu öyle çok hissettim ki. Yine balon aldık mahallemizin bakkalından, patlattıkça yenisini aldık.

Bu post da sadece İstanbul ve İzmit olsun. Daha Bursa'dan bir yığın resim var.