Bugün beni en mutlu eden şey öğlene doğru yaptığım telefon görüşmesiydi. Haber bekliyorduk zaten. Saniye abla (Çağan'ın halası) aradığında önce içimden dua ettim kısacık. Sonra O'nun neşeli sesinden anladım hemen. Sonuçları tertemiz çıkmıştı eşinin. İsmini bile duyduğumuzda hepimizin tadını kaçıran o hastalığın izi bile kalmamıştı. Çok dua ettik. Çok genç daha 40 yaşında. Çok şükür bitti gitti. Bir daha gelmesin inşallah.

Son zamanlarda ise kafamı en çok kurcalayan mevzu okul meselemiz. Seneye okul öncesi başlıyor. Buraya beş bin tane kalem tutan elin resmini koysam o kadar çok mutlu olurum. O'nun çoook okuyan, ufku, hoşgörüsü, tevazusu çoook geniş olan biri olması dileğim.