Pazar gecelerini sevmiyorum nedense. Pazartesinin arifesi olduğundan değil. Her defasında uykum gelmiyor ve bizimkiler uyuduktan sonra hacı yatmaz gibi dolanıyorum evde. Evdeki bu sessizliği de sevmiyorum. Hepimiz uyanıkken, birlikteyken o kısacık kendimle kaldığım anlar daha mutlu ediyor beni. Şimdi ikisi de uyuyor. Çıt yok, sadece klavyede parmaklarımın tıkır tıkır sesi.
Haftasonu bir de iki kutu yaptık, annanesi ve babanesine. İçlerine mektupta yazdık. Kurusun kutular posta ile yollayacağız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder