14 Şubat 2012 Salı

İlklerden birisi

Akşam yemeğimizi yerken "Bugün ikinizde beni çok mutlu ettiniz çok teşekkür ederim" dedim usulca.  Merakla sordu; ama en çok en çok ben mutlu ettim değil mi anne?   babası  kaş göz ile oğlunu işaret etti, evet oğlum en çok sen mutlu ettin dedim.

Çağan ilk sevgililer günü hediyesini hazırladı. Hoş bizim pek işimiz yok sevgililer günüyle, ama baba sürpriz yaptı bu sene gülü ile birlikte işyerinde anneye.

Sen de okulda bana kırmızı bir kalp hazırlamışsın. Benim içinmiş, sevgililer günüymüş. Ah birde sevgililer gününü telafuz etmeye çalışman var ki, kaç kez cümle başa döndü bu kalbi bana niçin yaptığını anlatmaya çalışırken. Varlığınız için her gün her an neredeyse şükrediyorum. Kalbimin her bir köşesini parselleyen yavruma ve eşime.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...