Yeni yıl geliyor diye, haftalardır ertelediğim ev revizyonuna başladım. Cumartesi günü babamız arkadaşıyla dışarıdayken, oğlumla başbaşa kaldık. Salonun şeklini değiştireceğim bana yardım edermisin dedim. Nasıl heyecanlı evet dedi. Kitaplığı boşaltırken tek tek kitapları verdim onları masanın üzerine dizdi. Çerçeveleri aldı, koydu. Yastıkları taşıdı. Koltukların, konsolun altından çıkan legolarını, araba parçalarını, hemen odasına taşıdı. Oynadığı arabalarını kutusuna doldurup taşırken "anne bak kobacan bu kutu hoppacık sana" dedi kucakladı tıkır mıkır odasına taşıdı. Salonu vileda ile oğlum sildi. Parıldadık değiştik yenilendik. Arı gibi çalıştık oğlumla. İşimizin bitmesine 5 kala babamız geldi. Çığlık çığlığa kapıda karşıladı babasını, elinden çekip salonu gösterdi. Bir beğendi ki Hakkım'da. Keyifle yemeğimizi yedik. Çaylarımızı içtik.
Bursa'daki evimizde koltuklar daha hafif, yerler lamine olduğundan çok sık değiştirebiliyordum salonu. Sürekli aynı olması eşyaların yerinin hoşuma gitmiyor. İzmir'e geldiğimizden bu yana, salon aynı kalmıştı 1 yıldır. Sonunda onu da değiştirdim. Bu halini babamız çok beğendiği için uzun bir müddet böyle...
Gökkuşağı geçen haftadan. Kuşlar bizim Ece Hanım'dan. İkiside caaaanım şirketimin camından görülenlerden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder