Oğlumla hiç birşey yapamadık en çok ona üzüldüm. Ne sarılabildim, ne doya doya koklayabildim, hastalık ona da bulaşmasın diye. Dün gece başlayan boğaz ve göğüs ağrım sabah iyice halsizleştirdi. Bugün öğleden sonra da 4 tane ilaç, bitki çayları bol meyve yedim. Sırf yarın biletlerini aldığımız tiyatroya gidebilelim diye. Üstüne üstelik baba da hasta. Aynı benim gibi. Ama o daha güçlü.
Bu akşam saat 9 olmadan uyudun oğlum. Hem de koltukta, kanadımın altında battaniyenin altında sıcacık otururken. Nefes alışının değişmesinden anladım uyuya kaldığını. Ama uyuyana kadar, anlatamadım hiç halimin olmadığını, sende anlamak istemedin, hep benimle oynamak istedin. Ama anne de insan ya, dayanamadım ağladım bir ara. Hiç enerjim yoktu ki, sana derdimi bile doğru düzgün anlatamadım.
Şimdi iyi hissediyorum artık kendimi. Umuyorum sabah uyandığımda da bu böyle olur.
Tatlı rüyalar, canım oğlum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder