2011 yaz tatilimiz...

Resim çekerken, bireyi merkeze almaktansa mekanda bireyin ufak bir detay gibi olmasını seviyorum. Ancak biz bu sene çook bireyli tatile gittiğimizden resimlerimizi çok beğenemedim. Ne yana dönsem bir kişi... Çiçek böcek çekmek aklıma dahi gelemedi. Gelse de kalkıp çekmezdim üşenirdim biliyorum. Yıllar önce ablamla yine tatile gitmiştik birlikte. Ben bekar ablam ise tek çocukluydu. Beren'cim sırasını bekliyordu :))))

Çok eğlendik, güzel kahvaltılar yaptık, akşam yemeklerimizde bir o kadar telaşlı. Gece gezmelerimiz ise az oldu ama tadına doyulmadı. Hayal kurduk orada Fatoş ablamla hemen; seneye de beraber tekne kiralayıp mı tatil yapsak diye. Şimdilik kısmet diyoruz...

Benim için tatil;

Denizin kokusu, çocukların bağrışları, gözlerimi kapattığımda dalgaların sesini dinlemek, denizden sonra deli gibi acıkmak demek.

Kucağıma gelmek istemesede Beren'i çok sevmeye çalıştım ve Beren'i her kucağıma aldığımda gözüm oğluma gitti. Acaba ikinci çocuk fikri, sadece fikirde mi güzeldir, ben bu işi becerebilir miyim, biz hazır mıyız diye çok soru sordum kendime. Sonra Kerem'in bu kadar büyümesine bir türlü alışamadım... Sanki karşımdaki başka bir çocuk. Benim gözümde Kerem 10 sene öncesinde. Ablam ile eniştem misafirimiz olduğundan mutlu olmaları için elimden geleni yapmaya çalıştım. Arkadaşlarımız gördük yine az da olsa sohbet ettik.

İnsan başlarken tatile ohh şu kadar günüm var diyerek, çok şey yapabileceğini sanarak uça uça gidiyor. Döndüğünde ise ah ah lar oluyor bir süre. Bir de keşke şuraya da gitseydim şunuda yapsaydım gibi. Birkaç hafta sonra ise rutin hayatımıza adapte oluyoruz hemen. Resimlerin hepsinin güzel bir hikayesi var.. Şimdi bakıp bakıp anımsayacağımız...