Cuma günü İzmir'in kurtuluşunun yıldönümü etkinlikleri vardı. Sabah top sesleri ile başladık güne. Nasıl bir sesmiş o öyle. Koca bina sallandı her atışta. Bizden önce yaşamış insanlar, hala da dünyanın başka yerinde yaşayanlar nelere maruz kalmışlar-kalmaktalar. Hem de aklımın alamayacağı kadar. Hep söylüyorum ne kadar şükretsek o kadar az. Milli duyguların su yüzüne çıkması da bir garip hal. Duygulandığım anlar oldu bakarken camdan.
Pazar günü ise bizim mutfağın kurtuluşuydu sanırım. Ne zamandır mutfak masası almayı planlıyorduk. Aldık. Hafif olsun beyaz olsun çok pahalı olmasın 3 kişilik olsun derken ablamın sayesinde aldık. Aklıma kanıma girdi, cumartesi akşam üstü bir koşu aldık çıktık geldik. Çağan'ım çok beğendi. Ben sınavdayken pazar sabahı o minik elleriyle babası ile beraber montaj yaptılar ya belki de ondan çok sevdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder