Sıkılıyorum. Rutin günlerimin tekrarından değil. Bu rutinin içindeki detaylardan sıkılıyorum. Az önce ütü yaparken oğlumun bir eşofmanını ütülerken bu cümleler sıralanıverdi beynimde birden. Daha 1 hafta olmadı belkide ben o  eşofmanı ütüleyeli. Çocuğumun kıyafetini ütülemek değil beni boğan, Halil Sezai kıvamında İsyaaaeeeaaaan da değil bu. Sadece kendimi bir çarkta dişli gibi hissetmek yazdırıyor galiba bunları. O dişlinin tık tık sesi heyecan vermiyor buldum işte, belki başka birşey olsa rutinim melodi gibi her gün daha mutlu edebilirdi beni o tık tık tık tık tık tık................................